Zondag 28 maart 2010 om 17.39 uur.

Ik zit hier in mijn bed, heb net nog een paar uurtjes gewerkt en ben nu dan echt klaar met werken. Naast mij ligt mijn lieve vriendin te slapen omdat zij op het moment een stuk meer werkt dan ik hier.

Na mijn vorige verhaal is er nog een hoop gebeurd wat ik ga proberen zo kort mogelijk samen te vatten.

Na mijn beoordeling van de dokter die zei weinig lopen en veel rusten en dan komt het wel weer goed ben ik toch gaan twijfelen. Het was een hele vriendelijke man, maar hij maakte een onzekere indruk. Dus toen de pijn toenam ben ik op een mooie zaterdagochtend maar eens naar het ziekenhuis gegaan voor een second opion. Hier zeiden ze meteen: brace, niet meer belasten en krukken. Dus werd ik voor honderd procent afgekeurd en liep ineens op krukken. Heel vreemd en vervelend. De dagen daarna gevuld met verveling. Gelukkig kon ik nog wat zitten werk doen en lette ik op het restaurant zodat mijn collega's konden opruimen en ik ze kon roepen als er restaurantgasten waren.

Na een week kwam toen eindelijk Nicole weer. Na bijna 3 maanden elkaar niet gezien te hebben was dat een heel fijn moment en genieten we nu weer heerlijk van elkaars aanwezigheid.

Die week was er nog een groot bedrijfsfeest waarbij ik de avondcoördinatie zou doen. Dat verliep allemaal redelijk.

Na dit alles zijn wij na weer een bezoek aan de leuke goede dokter van het ziekenhuis vertrokken voor een lekkere week vakantie in een tentje in Italie.

De eerste dag gingen wij naar Manfredonia een plaatsje aan de Adriatische kust, net onder de pukkel en een kilometer of honderd boven Bari. Schitterende omgeving, weinig bergen, een mooi strand en prima weer. 's nachts was het alleen een beetje koud, het ergst was 3 graden. Maar dicht tegen elkaar aankruipend hebben we dat overleefd. We zijn heerlijk een dagje naar Bari geweest. We hebben en dag in de pukkel rondgereden. Dit was erg fascinerend, waarbij een schitterende natuur werd afgewisseld met een ongelooflijke berg aan afval op de stranden, langs de kanten van de weg en in de steden en dorpjes. Gek wat een schril contrast dat is.

Op zaterdagmorgen zijn wij richting Napoli gereden, aan de middellandse zee. De reis verliep erg chaotisch en bezorgende ons met enige regelmaat het hart bonzend in onze keel. De eerste keer toen de weg heel raar stond aangegeven en wij bijna op een 90 km aan het spookrijden waren. Nauwelijks van dit bekomen dwarrelde er in eens een hond over de weg (al dood), die we gelukkig op een haar miste, maar wat natuurlijk een afschuwelijk gevoel geeft. Dit was weer een bonzend hart moment en het koude zweet liep ons over de rug. Het geeft wel te denken dit soort dingen. Vervolgens was de weg afgesloten en werden wij over idioot steile bergweggetjes verder gevoerd. Wat vooral voor mij erg spannend was. Na deze tocht kwamen wij aan in de buurt van Napoli in Pozuoli waar wij op de camping bij de country club stonden en ook die prijzen betaalde. Gelukkig wel een mooi en luxe zwembad, helaas gevuld met figuren die er alle schijn van hadden banden te hebben met bepaalde groeperingen.

Wat ons erg opviel in Napoli en omgeving was de agressiviteit die er hing. In het verkeer, onder de mensen op straat, eigenlijk overal. Niet echt prettig. We wilde beide zo snel mogelijk weer weg.

We hebben nog een dagje Pompei bezocht en dat was zeer indrukwekkend. Gek om zo terug te gaan in de tijd.

Na Napoli zijn we richting Novara vertrokken naar vrienden van Nicole waar we nog 3 heerlijke dagen hebben beleefd. Met wel het een en ander aan avonturen. Zo waren we bij Lago Maggoire. Daar hebben we heerlijk rond gekeken, gereden en koffie gedronken. 's Avonds wilde we uit eten en gingen we naar restaurant San Salvatore wat ergens hoog op een berg lag. De weggetjes hierheen waren zeer steil en de auto had het in zijn 1^e versnelling al moeilijk. Maar aangekomen was het uitzicht mooi, maar wel een beetje slecht door het heiig weer en het restaurant was dicht. Dus een nieuwe locatie gezocht in het navigatie systeem. Braaf volgde wij de aanwijzingen en de weggetjes werden steeds steiler en smaller, op den duur was het zo erg dat in de eerste versnelling het nog nodig was om vol te remmen omdat het anders mis was gegaan. Na dit avontuur hebben we uiteindelijk heerlijk gegeten in Arona.

Op donderdag zijn we teruggereden naar Zwitserland en via het ziekenhuis gegaan, waar ik verlost werd van mijn krukken.

Vrijdag, zaterdag en vandaag nog wat gewerkt. We hadden een bruiloft en zo meteen hebben we een lekker etentje met het personeel wat deze winter heeft gewerkt. Morgen voor de laatste keer fysiotherapie, zomerbanden onder de auto laten zetten. Inkopen doen en de auto volpakken en dan rijden wij op dinsdag naar NL toe.

Dan zit het avontuur erop.

Ik ga proberen iedereen weer te bezoeken en te zien, maar ik weet niet of dat allemaal even snel gaat lukken. De hoop is er in ieder geval.

Tot snel

Sander

 

 

Zo langzamerhand komt het einde van mijn Zwitserland avontuur inzicht. Ik heb hier geweldig genoten, maar besef ook steeds beter wat ik in Nederland heb en mis.

De laatste weken worden gekenmerkt door rust in het hotel, mooi weer en veel skiën.

Tot vorige week dinsdag. Het ging steeds beter met skien en dus was het doel wat nieuwe dingen uitproberen. De meeste blauwe (makkelijke) piste had ik al gehad en geskied en ik vond het tijd om ook de laatste blauwe piste te nemen. Eerst met een stoeltjeslift omhoog naar het begin van die piste. Daar aangekomen was het een rustig begin, na een paar mooie bochten stond ik weer bovenop een heuveltje aan de rand van een steil stukje afdaling. Even mijn angst overwonnen en begonnen aan de volgende bochten. Na bocht 3 of 4 ging het mis, precies weet ik niet meer wat er gebeurde, maar ik viel. Mijn ene ski ging netjes uit, maar mijn linker ski bleef aan en daardoor heb ik mijn been verdraaid. Ik had pijn aan mijn knie, maar niet heel ernstig. Gelukkig stonden er meteen wat gasten om mij heen en die hebben me weer op de ski's geholpen. Ik ben verder geskied terug naar de gondel en vandaar uit weer terug naar het hotel gereden. Met een beetje pijn in mij knie. De volgende dag werd hij een beetje dikker, maar viel de pijn wel mee. Op donderdag toch maar even naar de dokter gegaan en na een röntgenfoto toch besloten om een MRI-scan te maken. Dus voor de tweede keer dit winterseizoen mocht in naar St Moritz terwijl dat niet in de planning zat.

Op vrijdagochtend vroeg naar klinik Gut gegaan en een MRI laten maken. Dat betekend 20 min doodstil liggen in een machine die heel veel herrie maakt. Goed vervolgens de beoordelende arts gesproken en met mijn banden in mijn knie was niets mis. Terug naar de arts in Scuol gegaan en de bevindingen medegedeeld. Daar aangekomen en nieuwe afspraak gemaakt en afgelopen vrijdag mocht ik weer terugkomen. In de dagen daarvoor was het toch pijnlijker geworden en het was fijn dat ik even bij de dokter langs mocht komen. De brief van het ziekenhuis was aangekomen en wat bleek: er zat een breuk/scheur in mijn Tibiaplateau. De dokter had dit dus over het hoofd gezien en nu zit ik dus met een breuk in mijn knie en met veel rust houden, niet meer skien, niet meer sjouwen, niet meer traplopen en weinig werken. En ik ben het nu al zat. Maar ja het moet helen dus maar rust geven.

Verder zijn de vakanties weer begonnen dus is het weer lekker druk in het hotel. Het is fijn dat er wat leven in de brouwerij is.

Nou het zal hierna nog 1 blog worden denk ik en dan ben ik weer inwoner van het mooie platte Nederland.

 

Gegroet Sander

 

Hallo allemaal,

Hier dan eindelijk de eerste blog van 2010. Het jaar is voor mij goed begonnen. Het is geweldig hier te zijn en het weer is op de meeste dagen goed, waardoor er veel al een strak blauwe lucht is met een lekker zonnetje.

Even terug naar de kerstvakantie. Het was een drukke periode hier op Sinestra. Er waren veel gasten in huis en het was erg gezellig. De mensen waren aardig en genoten van het zijn hier. Ook het diner met kerst en het diner met oud en nieuw waren geslaagd. Mooi opgedekte tafels en tevreden mensen, wat wil je nog meer.

Ik was in dit tijd een beetje ziek, erg verkouden en moe, maar ook dat heb ik overleefd.

Oud en nieuw hebben we op het volleybalveld gevierd, met grote vuren, champagne en veel gezelligheid. Ik kan jullie verzekeren dat het een mooie ervaring is om met zoveel sneeuw oud en nieuw te vieren. Daarbij scheen de maan volop en dat gaf een haast spookachtig licht op de besneeuwde bergtoppen. En zo begon dus het nieuwe jaar.

Na de drukke vakantieweken hadden we een weekje geen gasten en was er wat tijd tot ontspannen. Wat inhield, wat aanklooien op de piste met skies, wat langlaufen en gewoon wandelen. Alle drie geweldig om te doen.

Nu hebben we alleen gasten in het berghuis, dus is het lekker rustig boven. Waardoor ik nu ook eindelijk mijn skiles heb kunnen nemen en ik na 3 dagen intensief skien het gevoel heb dat het allemaal best lekker gaat en ik ook de piste af durf te skien zonder doodsangsten uit te staan. Een hele overwinning, maar echt geweldig om te doen. Het weer zat de afgelopen dagen ook mee, waardoor ik de gehele dagen in de zon op de piste zat. Met tot gevolg mijn bovenlip is goed verbrand.

Nou dit was het weer even voor nu.

Groet Sander

Hallo allemaal,

 

Na een maandje van afwezigheid in Zwitserland en aanwezigheid in Nederland ben ik inmiddels weer terug in een witte wereld.

Mijn maand in Nederland kan ik redelijk kort over zijn. Geweldig en tekort om iedereen te zien en bij te tanken van een intensief seizoen in Zwitserland. Dus heb ik het maar een beetje rustig aangedaan. Heerlijk naar Parijs geweest en verder gelantefanterd.

Goed en toen werd het Vrijdag 11 december en stond op het programma:

Uitslapen,

Naar het toneelstuk van Anna,

Linde (collega) ophalen

En naar Zwitserland rijden. In de nacht van vrijdag op zaterdag.

Het eerste ging goed. Het toneelstuk van Anna was op een zeer koude locatie, maar hartverwarmend goed. Geweldig zus!

Linde ophalen in het wereldse Brummen ging goed.

Om 21.30 vertrokken wij richting Arnhem om via Oberhausen, Koln, Frankfurt, Stuttgart, een paar tunnels in Oostenrijk, aan te komen in het vertrouwde Sinestra.

Arnhem ging prima, Oberhausen werd al wat moeilijker en vlak voor Dusseldorf vond de auto het welletjes en gaf er de brui aan. Dat wil zeggen hij reed nog wel, maar schakelde niet meer. Daar sta je dan met je goede gedachten om een uurtje of 11 in de avond langs de snelweg op een parkeerplaats. Dus de ANWB maar gebeld. Die hebben een sleepauto geregeld en daar ging het autootje. Die ging dus niet meer rijden. Gelukkig was de Europcar nog open en veel tijd en geld later, hadden wij een nieuwe auto onder ons gat, die we helaas de volgende dag in St Moritz in moesten leveren. Wat gaande weg de weg steeds jammerder werd. We kregen van de meneer van de Europcar en sleutel en de weg naar de garage en daar mochten wij zelf uitzoeken welke auto voor ons zou zijn. Dit bleek een gloednieuwe Opel Insignia, met 16,7 km op de teller. Een auto met vele fijne technische snufjes. Dat maakte de nacht nog een beetje goed.

Om 10.30 uur reden wij aan bij Sinestra. Even de spullen uitgepakt. Een paar uurtjes slapen en door naar St. Moritz om de auto af te leveren. Met de trein weer terug en dan lekker slapen.

Wat een reis en wetende dat ik dat in de week nog een keer moest doen, goed de balen erin.

Inmiddels heb ik mijn tweede rit richting NL en dan meteen weer richting Zwitserland erop zitten en is mijn auto inmiddels ook aangekomen. Het was al met al een duur geintje. Dus maar even zuinig aan doen.

Goed dan nu even over Zwitserland. Het is hier mooi wit. Er ligt volgens mijn collega's nog een beetje te weinig, er schijnt in sommige plaatsen in NL ook meer te liggen dan hier, maar goed. Het is wel mooi. Het vriest hier maar 30 graden 's nachts. Dus das lekker. Vooral als de kachels het niet echt goed doen. Binnen nu + 8.

De afgelopen dagen waren gezellig samen met Nicole. Eerst twee dagen groene dennentakjes geknipt en aan touwen vast gemaakt voor de versiering van het huis.  Daarna op dinsdag naar de piste en is kijken hoe dat is. Even op Ski's gestaan. Geweldig!

Nu is Nicole weg, en dat is wel weer lastig. Maar ja, over ruim twee maanden komt ze weer!

Nu ga ik lekker relaxen. Tot Snel.

 

Sander

 

Hallo Allemaal,

Ik had voor deze blog vele titels in mijn hoofd, maar toen ik er meer over na ging denken had het veel al te maken met veranderingen. Hoe? Dat ga ik dus nu proberen uit te leggen.

Het is precies een jaar geleden dat ik met Casper bezig was aan de wandeltocht die hem in het ziekenhuis deed belanden en die bij mij een van de aanzetten was tot het besluit om in Zwitserland te gaan werken. De datum van die dag was 21 Oktober, maar de dag was een dinsdag. Dus vandaar mijn precieze jaar.

Mijn besluit om hier te gaan werken zie ik nog steeds als een goed besluit en was een verandering die ik nodig had. Ondanks dat ik de laatste dagen wat ziekjes ben, voel ik me hier heel goed en geniet ik van alles om mij heen. Een goede verandering zeg maar.

Mijn lichamelijke conditie is ook omhoog gegaan, zoals ik al eerder heb genoemd, ook dat is een prettige verandering, ik zal nooit een echte topsporter worden, maar een stevige fietstocht of wandeling kan ik goed aan.

Maar goed nu even naar de veranderingen van de afgelopen weken. Ten eerste is oktober altijd weer de maand waarin mijn leeftijd veranderd, ik ben 27 geworden. Ik heb dat Samen met Casper, Karen en Nicole gevierd en dat was geweldig gezellig. We zouden naar de top van de Schwarzhorn lopen, maar helaas zat het weer tegen en hebben we ons plan gewijzigd en zijn naar het Seilpark gegaan. Daar na lekker lunchen in Tschlin en `s avonds eten bij de Thai in Scoul. Een heerlijke dag, maar ook wel vreemd om geen familie er bij te hebben.

Zoals ik al noemde waren Casper, Karen en Nicole er. Dat was voor mij een fijne ervaring, het kunnen delen en laten zie van de werkplek. Maar ook het wandelen en de omgeving laten zien natuurlijk. Casper en Karen waren er van zondag tot maandag en Nicole bleef nog tot vrijdag om met de bus terug te gaan. Op de dag van aankomst was het ongeveer 20 graden rond het hotel en in Scoul was het nog warmer. Het had al tijden niet geregend en het was overal heel droog. Bij vertrek van Casper en Karen was het ongeveer 2 graden en het sneeuwde en waaide. Het weer was in een week volledig omgeslagen en veranderd.

Die maandag zijn Nicole en ik naar Italie gereden om een vrienden van Nicole te bezoeken in Novara en om een dagje Milaan te zien. Het weer onderweg was koud, stormachtig veel sneeuw en laaghangende bewolking. In Italie was het heerlijk weer, een graad of 25 en een strak blauwe lucht. Milaan is een mooie stad om te zien en het eten was er heerlijk. In Novara heb ik de grootste pizza gegeten die ik ooit heb gezien (foto`s volgen).  Op woensdagochtend zijn we teruggereden. Na een uitgebreide grenscontrole bij Castasegna, ik denk dat ze drugs zochten maar dat heb ik niet dus niets gevonden, reden we weer Zwitserland in waar het supermooi weer was, superkoud en alles was wit. We reden ineens een winterwonderland in. Geweldig! Op het weggetje was het wel even spannend, maar het ging goed. Snel winterbanden onder de auto gaan zetten! Enige nadeel van dit koude weer: mijn kamer is ook moeilijk warm te krijgen. Maar daar vinden we wel wat op.

Goed, de laatste anderhalve week gasten komt er aan. Vanaf 1 november hebben we geen gasten meer. Dan nog een weekje poetsen. Nog een groot bal en op 10 of 11 november naar NL, om op 12 november lekker een paar dagen naar Parijs te gaan.

Misschien spreek ik jullie in NL, misschien ook niet. Ik ben er een maandje. En dan ga ik weer naar de Zwitserse sneeuw. Lekker leren skien.

Ik denk dat dit het laatste verhaaltje van dit seizoen was.

Groeten Sander

Ik woon nu bijna 4 maanden in een hotel ergens in de bergen van Zwitserland. Ik geniet met volle teugen van de natuur en de omgeving, die elke keer een andere kant toont.

Langs het hotel stroomt een beek, die op zonnige dagen helderblauw is, op grijze dagen donker grijs en die dan weer veel water en dan weer weinig water vervoerd.

Er zijn in het voorjaar bloemen weides geweest, die een kleurenpracht vertoonde die ik nog niet gezien had, langzaam ging die kleurenpracht voorbij en werden uiteindelijk de meeste weides gemaaid. Nu liggen ze als nog groene lappen dekens in het landschap.

Als ik de berg oversteek kom ik via Oostenrijk in Italië. Daar heb ik dit seizoen al twee keer een fietstocht gemaakt door de appelbomen streek. Rond half juni hingen er nog maar kleine appels aan de boom en was het vooral ander fruit als kersen en allerlei soorten bessen die rijp waren. Vorige week ( half september) hingen alle appelbomen vol met hun vruchten in alle tinten groen en rood, een fenomenaal gezicht. Ook de druivenranken op de zuidhelling hingen vol met trossen, daar zal wel goede wijn van komen.

De bomen die eigenlijk vanaf het begin groen waren, hebben nu hun moment van aandacht en tooien zich in allerlei kleuren, wat een spectaculair uitzicht geeft op de bergen.

Wat het werk betreft zit ik in een flow, de meeste dingen die ik doe zijn niet bijzonder moeilijk of ingewikkeld, maar stemmen vaak wel tot voldoening. Ik heb hele dingen bijgeleerd, het maken van een goede Latte Machiato, het grondig schoonmaken van toiletten en douches, het uitserveren van een maaltijd en het spreken van Duits met de gasten.

Ik heb weinig tv gekeken. Alleen maar series en films die ik hier heb. Eigenlijk vind ik dat en zegen, tv kijken is vaak een gewoonte geweest en niet meer echt om de programma's, maar om de tijd vulling.

Ik lees weer veel, een aantal gelezen titels: 1953 (echt een aanrader), de odyssea (van Imme Dros), allemaal willen we de hemel, De rode wolf, het vertrek van de mier, zoektocht in Katoren, mijn leven als hond, moordenaar zonder gezicht en de jonge wallander. Stuk voor stuk mooie boeken.

Ik fiets regelmatig, niet alleen in Italie maar ook hier tegen de berg op. Kon ik aan het begin van het seizoen nog geen 200 hoogtemeters maken zonder helemaal stuk te zitten. Laatst heb ik een tocht van 1000 hoogtemeters gemaakt en was ik wel moe, maar niet kapot.

Af en toe maak ik ook een wandeling, naar de top van de Piz Arina (2828 mt), naar Zuort en Griosch. In de buurt van Malloja naar een schitterend meer, Lagh da Cavloc. Ik heb leuke collega's, maar ook collega's waarmee ik minder goed kan opschieten. Het hoort er allemaal bij.

Ik leer nieuwe spelletjes: Jungle Speed, Spätz en klootzakken. Heerlijk 's avonds in de stube.

Ik ben ook een aantal keer naar NL geweest, niet altijd gepland, maar steeds omdat ik het wilde.

Ik mis ook dingen, merk dat ik me bij tijd en wijlen eenzaam voel, lusteloos. Maar meestal met een stevige activiteit lukt het wel weer om dat gevoel kwijt te raken.

Ik ben vertrouwd geworden met de plek, ik heb een ander thuis gevonden. Als ik er op uit ben geweest, voel het echt als thuiskomen als ik het hotel in de verte zie liggen.

Ik heb in deze periode dingen, mensen verloren. Maar ook dingen van mezelf en anderen teruggevonden.

Tot slot ben ik weer voorzichtig begonnen met wat studie werk. Ik had altijd nog dingen tijdens mijn studie van verpleegkunde waarvan ik vond dat ik er te weinig aan had gedaan en nu probeer ik mijn kennis te vergroten en die achterstand in te halen. Anatomie en Fysiologie zijn interessante onderwerpen. Ik ben nu bij de cellen en weefsels. En het is lekker om met een muziekje op dingen op te halen, die ik deels al wist en deels nieuw zijn.

Groeten Sander

Hallo allemaal,

ongeveer een maand na mijn vorige blog vond ik het wel weer eens tijd voor een nieuwe. Ik heb denk ik wel redelijk wat te vertellen, wat jullie misschien niet allemaal interesseerd, maar ik vind het toch leuk om op te schrijven. 

Goed in mijn vorige verhaal had ik het over nog een week hoogseizoen, het was me het weekje wel, veel werken, ook 11 uur op een dag en druk. Het waren de warmste dagen in Zwitserland en dus was het rond het hotel 32 graden. Ik had een aantal dagen een kinderprogramma en dus naar de speeltuin, voetballen en in de beek spelen. Het was allemaal weer heerlijk.

In de laatste week voor ik weer naar NL zou gaan, had ik nog 4 stube diensten. In de Stube was het rustig, weinig gasten in huis en niet zoveel personeel meer. Wel had ik last van eerst 1 en later 2 pijnlijke ellebogen, waarschijnlijk een beetje overbelast door het lange seizoen.

Op vrijdagochtend, na een nacht van 5 uurtjes slaap, begon de reis naar Holland. Samen met een collega, die een auditie had. Naar Holland gereden. Ik moest het hele stuk rijden, want hij had nog geen rijbewijs. Tot vlak voor Oberhausen was er nog niets aan de hand. Maar daar begon het lange in de rij staan. Zo`n 16 km hebben wij langzaam rijdend doorgebracht, geen pretje. Maar ja, holland was gehaald. Daar werd ik met een heerlijke maaltijd en met heel veel knuffels opgewacht door een zusje en een lief. Samen doorgereden naar het weste des lands, waar nog een druk programma volgde.

Na een vrijgezellenfeest, een dag winkelen, het vullen van walnoten met geld, een verjaardag, een trouwerij en een mooie wandeling in de bossen rond Arnhem, bevond ik mij ruim een week later in mijn auto terug naar Zwitserland. Voor de terugreis gold hetzelfde verhaal als voor de heen reis. Ben je er bijna komen de files. Ik heb de hele fernpass stapvoets moeten rijden. Na een rit van ongeveer 11 uur was ik terug op mijn stekkie.

Deze week was het rustig en dat betekende weer toiletten poetsen. Heerlijk.

Vandaag heb ik een mooie, spannende en pijnlijke fietstocht gemaakt. Mooi, omdat het hier gewoon mooi is. Spannend, omdat mijn remblokjes versleten waren en ik een hele steile afdaling had, en dat is heel spannend. Nieuwe remblokjes zitten al op mijn fiets inmiddels. Pijnlijk omdat ik het zadel niet meer gewend was en dat voel je dan al heel snel.

Nu ga ik nog even wat drinken in de stube,

tot snel

Sander.  

hallo allemaal

Zo nog 1 week en dan zit het hoogseizoen er weer zo een beetje op. Het was een drukke leuke tijd. Waarin veel gebeurd is. Een deel van het wat er gebeurd is schrijf ik misschien later nog, alhoewel het eerder is gebeurd. Maar voor nu weer eens een verhaaltje.

Het was de afgelopen weken druk in het hotel, met ongeveer 200 gasten en 30 man personeel waren er weinig rustige momenten te vinden in en om het huis. Ik ben twee keer verhuist in deze periode en woon nu op de K verdieping, dit is onder de begane verdieping, ik heb een mooie kamer aan de beek kant, met openslaande ramen en lekker veel ruimte. Heerlijk zo'n nieuw plekje.

Afgelopen zaterdag zijn er 8 collega's weer naar NL vertrokken, waardoor het ineens rustig is geworden in het hotel. Dat is een heel vreemd moment. Ineens voelt het even leeg. Maar aan de andere kant is het ook wel weer lekker rustig, vooral omdat het ook wel weer even goed is wat minder drukte.

Het weer is hier over het algemeen heerlijk, veel zon, lekker warm. Alleen maak ik er een beetje weinig gebruik van. Kom de laatste tijd maar weinig buiten.

Mijn nieuwe functie naast het kindprogramma wat nog een week duurt is Stubemeister. In de stube een beetje de zaken regelen. Heerlijk barman spelen.

Waarschijnlijk nog 1 week echt hard werken en dan is het weer een beetje op adem komen. Om weer een weekje in Nederland te zijn.

Later volgt er vast weer meer.

Groet Sander

 

Goedemorgen allemaal,

In mijn laatste blog schreef ik dat ik naar nederland zou gaan voor een paar dagen. Vanaf dat moment zal ik proberen om een beetje te beschrijven wat mij de afgelopen tijd heeft bezig gehouden. Zaterdag 27 juni was het dan zover, voor de eerste keer terug naar nederland.

Na een week hard werken, zou ik samen met een collega die ook naar NL ging het vroege ontbijt doen. Dit betekend dat voor de gasten die met de bus mee gaan er een ontbijt moet staan om 04.45 uur. Dus vroeg op. Dit feit leverde voor mij zo een onrustige nacht op dat ik vast om 2.30 uur ben opgestaan, wetende dat ik 3,5 uur later in de bus wel weer kon slapen. Het is wel vreemd om zo vroeg te beginnen en dan te werken. Maar rustig aan ging het prima.

Eenmaal in de bus, nog even van het uitzicht genoten en toen lekker geslapen, voor zover een bus lekker slaapt. De reis verliep tot ver in Duitsland redelijk soepel, het enige was dat er redelijk wat regen uit de lucht kwam vallen. Eenmaal in de buurt van de nederlandse grens werd de regenval heftiger en heftiger. In plaats van alle auto`s die ons inhalen, waren het nu wij die de auto`s inhaalde. Voordeel van een bus is dat deze niet zosnel gaat aquaplannen. Maar ook bij ons was de snelheid er een beetje uit. Bij venlo gingen we de grens over door een rivier van zeker 40 cm diep, dit was echt wel gek om te zien. Putdeksels die over straat dreven, en overal water. Ik kon mij bijna niet voorstellen dat het in Den Bosch lekker weer zou zijn. Maar hoe verder wij nederland in reden hoe mooier en benauwder het weer.

In Den Bosch aangekomen was het stralend weer en heet. Gelukkig stond daar mijn taxi klaar om me verder te vervoeren naar het westen van het land. Wat is het toch fijn om iemand die je gemist hebt terug te zien.

De dagen in NL werden gekenmerkt door gezelligheid en lekker weer. Helaas kwam er dinsdag al weer een einde aan. `s Avonds moest ik met de trein terug naar CH. Een nachttrein. Eenmaal ingestapt bleek mijn stoelnr niet te bestaan en kon ik het eerste deel staan. Vanaf Arnhem had ik dan toch een zitplek en zo kachelde wij Duitsland weer binnen. Met steeds halve uurtjes slapen ging de rit redelijk snel, maar toen kwam Mannheim. Op dit station staat de trein 1,5 uur stil. Als je die tijd voor een groot deel wakker bent is het niet echt leuk ofzo. Maar goed ook dat overleefd en in Basel viel ik dan eindelijk echt in slaap. Zeg maar een uur voor het eindstation. In Zurich overgestapt en op de volgende trein. Nog een trein en 2 buslijnen later was ik na 17 uur reizen in het hotel terug. Best lang.

Nog 1 heerlijk dagje vrij gehad, waarin ik weer heerlijk heb gefietst. En toen vanaf vrijdag weer aan het werk. Vrijdag en Zaterdag had ik restaurant dienst. De gasten die alleen langskomen wandelen eten of drinken wat in het restaurant. Dit was erg leuk. Veel Duits moeten praten en dat is goed om het te leren. Mensen zijn ook heel nieuwsgierig naar de geschiedenis van het hotel.

Maandag begon dan het werk wat ik de komende zomervakantie veel ga doen. De kinderweken. wij bieden voor de kinderen van 5 t/m 11 een programma aan. Ik mag dat gaan leiden en coordineren. Deze week zijn de eerste kinderen in huis, nl 5 kinderen. Maandag was de kennismaking en hebben we het programma voor de rest van de week gemaakt. Voor woensdag en vrijdag. Verder heb ik vast het programma voor de volgende weken in elkaar gezet. Woensdag was het dan echt zover. Met 5 kinderen het programma draaien. Eerst zijn we rond het hotel bloemen gaan kijken op opzoeken. De kinderen waren zeer enthousiast en bij elke nieuwe bloem moest er gezocht worden wat het was. Omdat het weer niet echt meewerkte zijn we snel weer naar binnen gegaan om te tekenen, spelen, spelletjes te doen en toneel te spelen. Tussendoor als het droog was gingen we buiten lummelen, stand in de mand spelen en in de speeltuin. De dag duurde van 09.00 tot 17.00 uur en dat was voor mij lang genoeg. Maar het is wel heerlijk om zo met kinderen te werken.

Ik heb ook een nieuwe hobby, lekker tegen een berg op fietsen. Iets verder van het hotel ligt de alpweg, dit is een mooie klim naar boven om de konditie is lekker te trainen. dat doe ik dan ook regelmatig. Het voelt goed en gaat steeds beter. En als het weer en de vermoeidheid niet te erg zijn probeer ik elke avond even te gaan.

Goed dit was het voor nu weer even.

Groeten Sander

Hallo allemaal,

Hier weer een klein verhaaltje van mij. Het was de afgelopen dagen erg druk in het hotel. Er waren ongeveer 100 gasten en we zaten een beetje krap in het personeel. Vandaar dat ik van maandag tot zondag alle dagen heb gewerkt. Maandag, dinsdag en woensdag had ik Stube dienst. Dit houdt in achter de bar staan in de stube en drankjes schenken en verkopen. Ook hielp ik met de afwas en `s avonds moest ik afsluiten. Dit is best apart, dat je dan door een donker en verlaten hotel dwaalt. De rest van de week heb ik ontbijt/buffet dienst gedraaid, wat al weer aardig routine begint te worden.

Donderdag 18-06 had ik een vrije dag, altans het grootste gedeelte van de dag. Ik ben toen gaan wandelen, mijn eerste wandeling. Met een rugzak met de nodige spullen als brood, water, extra kleding, pleisters ed ben ik vertrokken richting Zuort, een berghaus op 1 uur lopen. Het was een erg mooie dag en het was erg warm. Hierdoor waren er veel vliegen die constant om mij heen zwermde en zodra ik stilstond gingen zitten. Richting Zuort moet je over twee hangbruggen (zie foto`s) dit was wel weer even spannend, maar het ging prima en tegen 10.30 uur was ik al in Zuort. Vanaf daar ben ik door gelopen naar Griosch.

In Griosch hadden Casper en ik in de herfst steps gehuurd om naar Vna te gaan, de meesten weten de afloop wel, dus het was wel even vreemd om daar weer te zijn. Vanaf Griosch ben ik richting de Fimerpass gelopen. Dit was een mooi pad/karrespoor wat geleidelijk steeds hoger klom. Langs de beek die zich een weg baant door het landschap. Op de hellingen nog steeds duizende bloemen in alle kleuren. Wel waren er steeds minder bomen te zien, wat duidde op steeds meer hoogte. Ik ben tot ruim 2100 meter hoogte gekomen en toen omgekeerd. Voor de terugweg had ik een ander mooi pad in gedachten. Ik heb gelopen naar de alpweg en toen die helemaal bovenlangs terug naar het hotel. Erg mooi.

Onderweg nog marmotten gezien en kikkervisjes.

Vandaag heb ik lekker weer een stuk gereden, via de albulapass 2315 meter naar Davos en via de Flüelapass terug. Op beide passen sneeuwde en hagelde het. Heel apart midden in de zomer.

Volgende week ga ik even naar Nederland. De liefde verdient namelijk ook aandacht.

Tot snel Sander